MECO
Substantivo masculino.
1. Home luxurioso.
Ex: Era un meco, agora estaba cunha rapaza e ás dúas horas con outra.
2. Boneco que se queima ao acabar o Entroido.
Ex: Queimaron o meco no medio da praza.
3. Verme que se cría na froita, na carne etc.
Ex: As mazás non estaban sas, tiñan moitos mecos.
Sinónimos: Becha, becho, bechoco, bicha, bicho, bichoca, bichoco, coca3, coco2, ronco
Substantivo masculino.
1. Palabra, xesto, caricia etc., ditos ou feitos con moita tenrura.
Ex: Esta neniña ten gana de mecos.
2. Trato cariñoso en exceso que se lles dá ás persoas e tamén aos animais, que consiste en coidalas moito, cumprirlles todos os desexos, non levarlles a contra etc.
OBSERVACIÓNS: Úsase normalmente en plural.
Ex: Darlles mecos aos cativos.
SINÓNIMOS bado, bioco, meiro, meiró , neitegada.
3. Actitude caprichosa propia da persoa a que se lle dá este trato.
Ex: Tenche moito meco.
Sinónimos: Bioco, meiro, meiró, netorría.
Adxectivo.
1. [Persoa] que ten a vista torcida.
Ex: Nunca sei para onde mira porque é meco.
Sinónimos: Birollo, estrábico, resgo, trusgo, vesgo.
2. [Persoa] cos ollos moi claros.
Ex: Era louro e de ollos mecos.
3. [Persoa, animal] sen unha orella, as dúas ou parte delas.
Ex: Tiña un can de caza meco.
