ESGADUÑAR(SE)

ESGADUÑAR(SE)

Verbo transitivo.

1. Causar rascadelas naparte externa de [algo], pola acción dunha cousa afiada especialmente as unllas.

Ex: O gato esgaduñou o sofá.

2. Causar feridas superficiais na pel [dun ser vivo] pola acción dunha cousa afiada, especialmente as unllas.

Ex: Esgaduñoume sen querer.

Verbo pronominal

3. [Ser vivo] Sufrir feridas na pel, producidas por unha cousa afiada,

Ex: Caeu nas silvas e esgaduñouse todo.

Sinónimos: carpir, gaduñar(se), garduñar(se), rabuñar(se).